Jack The Ripper: Ο Φονιάς των σκοτεινών δρόμων του Whitechapel και ο τρόμος της πορνείας

"One Day Man Will Look Back And Say, I Gave Birth To The Twentieth Century."

~ Jack The Ripper ~

 

Ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης, ήταν γεννημένος κοντά στα μέσα του 19ου αιώνα και πιο συγκεκριμένα το 1865. Άλλοι λέγανε πως ήταν Πολωνός, άλλοι Εβραίος και άλλοι υψηλό στέλεχος του τάγματος της Χρυσής Αυγής. 

Η Ταυτότητα του αποκαλύφθηκε μετά από 126 χρόνια σκληρής δουλειάς και έρευνας από τις αρχές αλλά και από πολλούς ερευνητές, το όνομα του ήταν Aaron Kosminski, Πολωνός μετανάστης στην Αγγλία ενώ εκεί έγινε Κομωτής.

 

Το Whitechapel του Ανατολικού Λονδίνου, το 1888

Το 1888 ήταν μία εποχή πολύ δύσκολη για την Αγγλία, καθώς μεγάλο πλήγμα Εβραίων προσήλθε στο Ανατολικό Λονδίνο για να αποφύγουν συλλήψεις, ενώ ταυτόχρονα πολύς κόσμος κατέφυγε σε απεργία ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τις συνθήκες που βιώνουν όπως και για τα χρήματα που έπαιρναν την τότε εποχή. 

Την ίδια περίοδο δημιουργήθηκε μία κοινωνική ομάδα πολύ χαμηλού οικονομικού επιπέδου ενώ ταυτόχρονα πολύ μεγάλο ποσοστό γυναικών, μπήκαν σε κυκλώματα πορνείας θεωρώντας πως για την παρόντα περίοδο ήταν η έσχατη λύση για να ζήσουν, εφόσον η ανεργία είχε φτάσει στα ύψη.

Η Μητροπολίτικη αστυνομία του Λονδίνου, υπολόγιζε τον αριθμό των εκδιδόμενων γυναικών σε 1.200 και τους οίκους ανοχής σε 62.

Το ίδιο έτος ξεκίνησε ο φόβος και ο τρόμος του Ανατολικού Λονδίνου και πιο συγκεκριμένα στο Whitechapel, μία επαρχιακή περιοχή της Βρετανικής Πρωτεύουσας. Καθώς ξεκίνησε μία σειρά δολοφονιών έχοντας ως εγκέφαλο τον Jack The Ripper. 

Ένα χρόνο πριν ιδρύθηκε το τάγμα της Χρυσής Αυγής, μία αδελφότητα αποτελούμενη από Ελευθεροτέκτονες, στην οποία είχαν πρόσβαση μόνο επιστήμονες η οι υψηλόβαθμοι, φήμες λέγανε πως ο συντονιστής της οργάνωσης δολοφονιών ήταν το υψηλόβαθμο στέλεχος του τάγματος, ο Λόρδος Ράντολφ Χένρυ Σπένσερ-Τσόρτσιλ, ο οποίος υποστήριζαν αρκετοί ότι καθόριζε , ποία θα εκτελεσθεί εκείνη την νύχτα.

Άλλοι υποστήριζαν πως ο άγνωστης ταυτότητας φονιάς του Whitechapel εκτελούσε εντολές από υψηλούς, άλλοι πως οι φόνοι του οφείλονταν στα παιδικά του τραύματα, κάτι που δεν διασταυρώθηκε ποτέ για το ποία ήταν η πραγματική αιτία δολοφονιών και συγκεκριμένα εις βάρος των ιερόδουλων.

Πως ξεκίνησε η συμμορία του Jack The Ripper και με τι σκοπό;

Ας κάνουμε μία εισαγωγή για το ποία είναι μία από τις υποψίες που συνέβησαν οι απόπειρες εις βάρος των 5 ιερόδουλων.

Όλα ξεκίνησαν καθώς η Άννυ Κρούκ είχε απήχθει από το ζαχαροπλαστείο στο οποίο εργάζονταν άνευ λόγου, ενώ ταυτόχρονα ο άντρας της Πρίγκιψ Έντυ , εξαναγκάστηκε να επιβιβασθεί σε άμαξα που ακολούθησε την αντίθετη κατεύθυνση, με αποτέλεσμα να μην την ξαναδεί ποτέ.

Ο Πρίγκιπας καθώς επέστρεψε στο Μπάκινγκχαμ, του ανακοίνωσαν αυστηρά ότι πρέπει να εγκαταλείψει τα Πέριξ. 

Sir William Gull

Η Μούσα του πρίγκιπα, εκείνη την περίοδο ήταν κρατημένη στο Guy's Hospital όπου ήταν υπό την εποπτία του γιατρού της βασίλισσας Βικτώρια, Sir William Gull , ο οποίος στην συνέχεια εξήγαγε τμήμα του εγκεφάλου της, με τσιμπιδάκια μετατρέπωντας την σε μία πνευματικώς καθυστερημένη και αξιοθρήνητη σκιά του παλαιού της εαυτού.

Η άτυχη νύμφη πριν τον γάμο της, είχε μιλήσει σε αρκετό κόσμο για την σχέση της με τον Πρίγκιπα Έντυ, όπου ο διάδοχος που γεννήθηκε ήταν και νόθος του βρετανικού θρόνου.

Guy's Hospital

Ο βαρόνος γιατρός κράτησε την Άννυ Κρούκ και το μωρό της σε σε καραντίνα για 156 μέρες στο νοσοκομείο Guy's Hospital και στην συνέχεια τους έστειλε σε πτωχοκομεία , που χρησιμοποιήθηκαν ως σκλάβοι εργασίας.

Μία από τις καλύτερες φίλες της ήταν η Mary Jane Kelly , η οποία εργάζονταν ως ημιαπασχολούμενη πόρνη στο Whitechapel, ενώ ταυτόχρονα είχε αναλάβει να φροντίσει το μωρό της. 

Μέσα στα πλαίσια της φτώχιας μία ομάδα φίλων, αποφάσισαν να γράψουν ένα εκβιαστικό γράμμα απατώντας χρήματα από την βασιλική οικογένεια, κάποιοι υποστήριζαν πως η βασιλεία της Αγγλίας αποτελούνταν από Μασώνους και ότι ίσως ήταν αυτή η αιτία που ξεκίνησε το κυνήγι της φυγής για την 6μελή ομάδα ιερόδουλων, τουτέστιν κατ'εντολή της Βασίλισσας. Μία ομάδα που αναλάμβανε με τελετουργικό τρόπο, να σκοτώνει τα θύματα που πάνε κόντρα στην κυβέρνηση ήταν οι γνωστοί ως "Πρίγκιπες της κόλασης".

Η συμμορία του Jack The Ripper ήταν αποτελούμενη από τους εξής:

1. Sir William Gull, ένας από τους ύποπτους και αυτός που εκψέκασε με όπιο και οινόπνευμα κάτι σταφύλια με τα οποία προσέλκυε τα θύματα του ο Άγνωστος Φονιάς.

2. John Netley , ο Σοφέρ και πληροφοριοδότης του Ψυχρού δολοφόνου, ο οποίος ήταν οδηγός σε άμαξες αρκετών αριστοκρατών. 

3. James Kenneth Stephen ο φρουρός και ήταν αυτός που κρατούσε "τσίλιες" κατά την διάρκεια των τελετουργικών φόνων. 

Μετά από πολλές έρευνες και ενδελεχή επιμονή στο να παγιδέψουν τον ψυχρό δολοφόνο της νύχτας ήταν μάταιες, καθώς οι κινήσεις της συμμορίας του φάνηκαν πάρα πολύ οργανωμένες αλλά και πολύ σωστά συντονισμένες μία προς μία. Το αποτέλεσμα των παγιδών της Scotland Yard εις βάρος του Jack The Ripper ήταν η απόλυτη αποτυχία.

Πως Εκτελούνταν τα θύματα του;

Τα θύματα του Jack ήταν γυναίκες ακρωτηριασμένες και με κομμένο το λαρύγγι. Εκτελούνταν όπως είναι τα μασονικά σύμβολα και με την αφαίρεση γενετικών οργάνων είχε υποστηριχθεί από τους ιατροδικαστές ότι ο φονιάς είχε ειδικότητα στην Ανατομία. 

Ο όρκος θανάτου που έδιναν στο Τάγμα ως "πρίγκιπες του αίματος", ήταν η αφορμή που χαρακτηρίζονταν οι φόνοι του ως τελετουργικές θυσίες, ίσως και ως μία προειδοποίηση απέναντι σε όσους είχαν σκοπό να διαπράξουν προδοσία εις βάρος των υψηλών.

Ο τρόπος του ήταν ίσως ο πιο σύντομος και αποτελεσματικός που έχει ορίστεί στην ιστορία της Εγκληματολογίας. Φρόντιζε πριν τον ακρωτηριασμό, ο Τζακ να αιφνιδιάζει τα θύματα του για να τα σκοτώνει έτσι ώστε να μην μπορούν στην συνέχεια να δείξουν αντίσταση και να λερωθούν τα πάντα από το αίμα του.

Τα γράμματα Του Jack

Παρότι στάλθηκαν εκατοντάδες γράμματα στο τμήμα της μητροπολίτικης αστυνομίας του Whitechapel αλλά εξίσου και σε εφημερίδες από ανθρώπους που θέλησαν να παρουσιαστούν ως υπεύθυνοι για τους φόνους, έχοντας ως στόχο να κερδίσουν την προσοχή του τύπου και της δημοσιότητας , εφόσον στάλθηκαν τα γράμματα , διαπιστώθηκαν ελάχιστα αυθεντικά στοιχεία, τα οποία είχαν προέλθει από τον ίδιο δολοφόνο. Τα γράμματα που στάλθηκαν ήταν τα εξής:

1. Dear Boss

 

Το πρώτο γράμμα που φαίνεται ξεκάθαρα να γράφτηκε από τον ίδιο τον Τζακ, ήταν αυτό με τίτλο "Αγαπητό Αφεντικό...".

 

Dear Boss

Σε αυτό ο δολοφόνος συστήθηκε ως Τζακ και δεν άφησε περιθώρια αμφισβήτησης για την εγκυρότητα όσων έγραφε, αφού ανάμεσα σε όσους ανέφερε έκανε λόγο για κομμένο αυτί του επόμενου πτώματος που έβρισκαν στην συνέχεια των ερευνών.

Το γράμμα εστάλη στις 27 Σεπτεμβρίου και μόλις 3 μέρες μετά, η αστυνομία βρήκε την Κάθριν Έντοους με το ένα αυτί της κομμένο. Ο πρόλογος του γράμματος ξεκινούσε ως εξής:

"Αγαπημένο μου αφεντικό, έχω ξεκινήσει να δουλεύω με τις πόρνες και δεν σκοπεύω να σταματήσω να τις ξεσκίζω. I Got All The Red Ink Off My Hands Curse It. No Luck Yet. They Say I'm Doctor Now. ha ha."

2. Saucy Jacky (Σκανταλιάρης Τζακ)

Saucy Jacky

Πρόκειται για μία Card Postal που εστάλη στην 1η Οκτώβρη του 1888, στο κεντρικό πρακτορείο ειδήσεων της πόλης και προανήγγειλε το διπλό φονικό των Ελίζαμπεθ Στράϊν και Κάθριν Έντοους.

Ο Τζακ έγραψε το εξής: 

"Το χτύπημα θα είναι διπλό αυτήν την φορά". 

Η αστυνομία τόνισε πως δεν πρόκειται για ανηλθές γράμμα κάποιου εμμονικού, μιάς και είχε ταχυδρομηθεί προτού οι αρχές δηλώσουν επίσημα την εύρεση των δύο πτωμάτων. Παρεμπιπτόντως κανένας δεν μπόρεσε να προβλέψει ότι θα πραγματοποιηθεί διπλός φόνος εκείνη την νύχτα.

3. Γράμμα από την κόλαση

 

Γράμμα Από Την Κόλαση

Το άλλο γράμμα που ήταν και το τελευταίο βασίζεται στο νεφρό του θύματος από την διπλή δολοφονία, το οποίο έστειλε ως δώρο προς τους ερευνητές της υπόθεσης.

Εστάση στις 15 Οκτωβρίου προς τον επικεφαλή της επιτροπής της ομάδας επαγρύπνησης του Whitechapel, η οποία είχε συστηθεί από απλούς πολίτες που ήθελαν να συμβάλουν στις έρευνες κάνοντας περιπολίες στους δρόμους και ψαρεύοντας μάρτυρες η πιθανούς υπόπτους.

Το άλλο νεφρό δεν εστάλη ποτέ , διότι υποστήριζε ο ίδιος ο φονιάς πως το τηγάνισε και το έφαγε το άλλο νεφρό. Ποτέ δεν εξακριβώθηκε για το τίνος από τα θύματα άνηκε το νεφρό. 

Το μυστήριο λύθηκε και επίσημα μετά από 126 χρόνια

Υπήρχαν πάρα πολλοί ύποπτοι στην υπόθεση αυτήν, ένας εξ'αυτών ήταν ο βικτοριανός Γιατρός Sir William Gull, ο Κουρέας George Chapman, o Πολωνός Κομμωτής Aaron Kosminski, o Γερμανός ζωγράφος Walter Sickert και ο Εδουάρδος ο 4ος της Αγγλίας και Δούκας του κλάρενς.

Aaron Kosminski

Η Ταυτότητα του βρέθηκε από την Εσάρπα της Catherine Eddaws , η οποία ενοχοποιεί τον Πολωνό Κομμωτή , ο οποίος πέθανε το 1919 σε ηλικία 53 ετών στο Leavesden Asylum. 

Βέβαια ας μην παραβλέπουμε το ενδεχόμενο πως η ταυτότητα του Τζακ να παραμένει άγνωστη, πράγμα που υποστηρίζουν αρκετοί πως δεν θα λυθεί ποτέ, όπως και να'χει η υπόθεση έχει κλείσει οριστικά από το 2015.

Ο Συγκεκριμένος Serial Killer ήταν είναι και θα είναι ένα κομμάτι της εγκληματολογίας , όπου καθορίστηκε εφ'όλης της ύλης το μεγαλύτερο μυστήριο στην ιστορία και ο μεγαλύτερος τρόμος της Αγγλίας για το τέλος του 19ου αιώνα.

“My Knife Is Nice And Sharp. I Want To Get To Work Right Away. If I Get A Chance.”

~ Jack The Ripper ~

~ Φάνης Βιλαέτης ~

 

Πηγές ανάλυσης από βίντεο:

  

Elizabeth Bathory: Ο Φόβος και ο τρόμος της Ουγγαρίας

"Woman Of Dark Desires, Woman Of Eternal Beauty. Woman Of Dark Desires , Elizabeth Bathory..."

~ Thomas Borje Forsberg , Bathory ~

Για πολλούς οπαδούς του σκληρού Metal ήχου, όταν ακούν την λέξη Bathory, τους έρχεται κατά νου ένας από τους πατέρες της μυστικοπάθειας του Black Metal χώρου, ο λόγος για τον Αείμνηστο Quorthon, ο οποίος προκάλεσε την ενσάρκωση του σκοτεινού ήχου όπως και των Viking Metal εξωφύλλων δίνοντας μία μεγάλη έμφαση στην σκανδιναβική μυθολογία. Κάτι απόλυτα φυσιολογικό, εφόσον η καταγωγή του είναι Σουηδική, παρόλα αυτά ας γυρίσουμε τον χρόνο πίσω στον Αύγουστο του 1560, εκεί όπου κάπου στο Nyirbator της Ουγγαρίας, συνέβη η γέννηση της Αιματοβαμμένης κυρίας του Κάστρου Καχτίτσε, Elizabeth Bathory.

Ποία ήταν η Ελισάβετ Μπάτορυ;

Η Ελισάβετ Μπάτορυ ήταν Γεννημένη στις 7 Αυγούστου του 1560 και ήταν αδερφή του πρίγκιπα της Τρανσυλβανίας , Gabriel Bathory. Καταγώμενη από μία πολύ μεγάλη οικογένεια αποτελούμενη από Ευγενείς και εθνικούς ήρωες της τότε εποχής. 

Ήταν ανιψιά και ξαδέρφη δύο κόμηδων και δύο δικαστικών της Ουγγαρίας και της Πολωνίας. Είχε λάβει μεγάλο πλούτο μόρφωσης όχι μόνο ως γυναίκα αλλά και ως γόνο ευγενών, επίσης μιλούσε άπταιστα Ελληνικά,Λατινικά και Γερμανικά.

Το 1575 παντρεύτηκε τον στρατιωτικό Ferenc Nadasdy, ο οποίος τρία χρόνια μετά τον γάμο του έγινε διοικητής των στρατευμάτων της Ουγγαρίας και θεωρούνταν ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων. Το Γαμήλιο δώρο του προς την Ευγενή κυρία, ήταν το κάστρο Καχτίτσε που βρίσκεται στα Καρπάθια, κοντά στην Σλοβακία. Η Μπάθορυ απέκτησε 5 παιδιά εκ των οποίων τα 2 πέθαναν πρόωρα.

Οι Ασχολίες της Ελίζαμπεθ Μπάτορι κατά την διάρκεια απουσίες του Ferenc

Κατά διάρκεια απουσίας του συζήγου της, λόγο του πολέμου με τους Οθωμανούς η Ελίζαμπεθ διαχειρίζονταν την περιουσία αλλά και τις διπλωματικές σχέσεις της οικογένειας της , λόγο της απεριόριστης περιουσίας που κατείχε, είχε δανείσει σε πάρα πολλούς υψηλούς όπου μέσα σε αυτούς ήταν και ο Ματθίας Β'. Το 1604 έχασε τον άντρα της , στο πεδίο μάχης από ανεξήγητη ασθένεια στα άκρα.

Τα βασανιστήρια της Ελίζαμπεθ στο Κάστρο Καχτιτσέ

Κάστρο Καχτιτσέ

Φημίζονταν πολύ συχνά η κακομεταχείριση της οικογένειας Μπάθορυ απέναντι στους Σλοβάκους Χωρικούς, έχοντας ως αιτία ότι τους θεωρούσαν υποουδέστερους. Η Ελίζαμπεθ επηρεάστηκε τόσο πολύ σε σημείο που είχε αρχίσει μέσα από σκληρές τιμωρίες, να κακομεταχειρίζεται και τους Ούγγρους χωρικούς όχι για να αποδίδουν καλύτερα στα χωράφια, αλλά για να καλύψει τις σαδιστικές της απολαύσεις μέσα από τον πόνο των άλλων. 

Η Κόμισσα ήταν σαδίστρια και ευχαριστιόνταν να βλέπει το αίμα των θυμάτων της να ρέει, πολλοί θεωρούσαν πως όλο αυτό το έκανε γιατί της άρεσε να πλένεται με το αίμα τους και άλλοι γιατί ήθελε να παραμείνει αιώνια νέα και όμορφη. Μία από τις δούλες της είχε υποστεί ξυλοδαρμό από την ίδια μέχρι θανάτου επειδή της είχε κλέψει ένα μήλο. 

Μία από τις μεθόδους που χρησιμοποιούσε για να βασανίσει τα θύματα της, ήταν αυτή που έμαθε από τον σύζηγο της, την αποκαλούσε "Κλωτσόντας τα αστέρια". Ήταν μία τεχνική που ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών, τοποθετούνταν χαρτιά ποτισμένα από λάδι στα οποία έβαζαν φωτιά με το θύμα να αρχίζει να κλωτσάει για να πετάξει το χαρτί , βλέποντας "αστεράκια" από τον πόνο.

Μία από τις μεθόδους της ματωμένης κόμισσας ήταν η πίεση της βελόνας κάτω από τα νύχια, το ράψιμο στόματος μέχρι να πεθάνουν από ασιτία και άλλες τις άφηνε γυμνές μέσα στο χιόνι ρίχνοντας παγωμένο νερό για να πεθάνουν από υποθερμία, 

Το κάστρο του τρόμου, έφτασε σε σημείο να κρύβει πολλά πτώματα που όλα ήταν γυναίκες, καθώς μαρτυρίες υποστήριζαν πως άλλα τα έκρυβε κάτω από το κρεβάτι της και άλλα γύρω από το κάστρο της θαμμένα με αποτέλεσμα τα θύματα της να φτάσουν στις 650 γυναίκες.

Η Δίκη και η Φυλάκιση της

Το τελευταίο θύμα της Ελίζαμπεθ, ήταν η κόρη ενός προτεστάντη ιερέα που αυτό ήταν το μεγαλύτερο της λάθος, με αποτέλεσμα αφότου κατάφερε να αποδράσει από το φρικιαστικό κάστρο, διηγήθηκε την εμπειρία που βίωσε στον πατέρα της, ο οποίος στην συνέχεια ζήτησε βοήθεια από Ούγγρους αριστοκράτες.

Όσο η κόμισσα σκότωνε σλοβάκους , κανένας δεν μπορούσε να την κατηγορήσει , αν όμως έβλαπτε Ούγγρους θα υπονόμευε την εξουσία τους. Καθώς άκουσε τις κατηγορίες ο αυτοκράτορας της Αυστρίας ανέθεσε στον κόμη Γκεόργκι Θούρζο, ο οποίος ήταν συγγενής και αντίπαλος της, να την σταματήσει. 

Στις 25 Δεκεμβρίου του 1610, όταν έφτασε στο κάστρο , όταν μπήκε μέσα, αντίκρισε μία κοπέλα νεκρή, μία που αργοπέθαινε ενώ ταυτόχρονα χτυπούσε αλύπητα και με λύσσα μία άλλη κοπέλα. Οι άντρες του την συνέλαβαν και ξεκίνησαν οι διαδικασίες της δίκης.

Το δίλημμα ήταν τεράστιο για τον κόμη, που σκεφτόνταν πως αν δοθεί διαταγή να την εκτελέσει άμεσα, θα μειώνονταν η απόλυτη εξουσία των ούγγρων Αριστοκρατών. Δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να δοθεί η εντύπωση ότι τιμωρήθηκε για εγκλήματα εις βάρος των Σλοβάκων, γιατί θα έδινε την εντύπωση πως η ισχύ των αριστοκρατών ήταν περιορισμένη.

Η λύση ήταν αρχικά να δικαστούν οι τρείς έμπιστοι υπηρέτες, που της προμήθευαν κοπέλες με εξαγγελία ποινής, Θάνατος στην πυρά. Η Μπάθορυ φυλακίστηκε το 1614 ισόβια στον ίδιο της τον πύργο μέχρι και τον θάνατο της. Κοινώς αιώνια απομόνωση.

Ο Αριθμός των μαρτυριών που κατέθεσαν εις βάρος της έφτασαν του 300 Μάρτυρες ενώ ταυτόχρονα αφιμώθηκαν πολλά στόματα που αποκάλυψαν τα φρικιαστικά βασανιστήρια που υπέστησαν οι ίδιοι όπως και γνωστοί τους. Λένε πως κάποιοι αναγκάστηκαν να διηγηθούν τα βασανιστήρια που βίωσαν μετά από βασανιστήρια πίεσης από τον Κόμη Θούρζο.

Το αποτέλεσμα των μαρτυριών αποδείχθηκε πως οι μέθοδοι της ήταν φανταστικές και αποδείχθηκαν ίσως προπαγάνδα για να σπιλωθεί το όνομα της ως μία "αιματοβαμμένη κόμισσα".

Ο θρύλος της επηρέασε πολλές μπάντες στην Extreme Metal μουσική όπως τους Dissection, Cradle Of FIlth, Venom ,  Bathory , Tormentor, Marduk κτλ. Όπως και διάφοροι λογοτέχνες η βιβλία βασισμένα στην ματωμένη πριγκίπισσα του Κάστρου, που φήμες επίσης λέγανε πως ήταν και βρυκόλακας.

~ Φάνης Βιλαέτης ~

21 Μαρτίου 1960: Η Σφαγή του Σάρπβιλ και η αφορμή για προβληματισμό του ΟΗΕ

"Όχι στις φυλετικές διακρίσεις, ναι στην ισότητα!"

Πλέον είναι επίσημο, συμπληρώθηκε μία 60ετία μετά την αιματοχυσία στο Sharpeville, μία πόλη της Ν.Αφρικής που σκότωσε τον ρατσισμός προς τις φυλετικές διακρίσεις, ρισκάροντας πολλοί από τους διαδηλωτές να χάσουν την ζωή τους για να υπάρξουν σήμερα ισότιμα δικαιώματα παγκοσμίως σύμφωνα με τον ΟΗΕ και η αρχή του τέλους του Apartheid (Διαχωρισμός στα Ολλανδικά).

 

Τα Δρακόντια μέτρα που έλαβε η νομοθεσία, εις βάρος της μαύρης φυλης (1945 - 1960)

Όλα ξεκίνησαν το 1945 καθώς προετοιμάζονταν το έδαφος για την τυπική επιβολή του ρατσιστικού καθεστώτος του Apartheid, το 1948 οι αρχές της Νότιας Αφρικής επιβάλλουν "Ενιαίο νόμο για τους Ιθαγενείς στις Αστικές Περιοχές", το αποτέλεσμα; Απαιτούσαν από τον μαύρο πληθυσμό να διαθέτουν σειρά διαφόρων και διαφορετικών αδειών όπως και ντοκουμεντα.

Σε αυτήν την εποχή πολλά πάρα πολλά ήταν περιορισμένα όσον αφορά την μαύρη φυλή από άποψη εργασίας μέχρι και συμπεριφοράς σε συγκεκριμένες περιοχές, κοινώς ήταν σε πολύ δύσκολη κατάσταση σε σημείο που να θεωρούνται δούλοι.

Το 1952 λαμβάνονται μέτρα εις βάρος των μαύρων, το οποίο χαρακτηρίστηκε ως "με την Άρση του νόμου περί των αδειών", το οποίο υποχρέωνε όλους τους κατοίκους της Μαύρης φυλής να κουβαλάνε ένα ειδικό βιβλιαράκι που θα έχει μέσα το πλήρες όνομα του κατόχου, τον φορολογικό αριθμό, άδεια παρουσίας σε αστική ζώνη, άδεια εργασίας στην πόλη , άδεια του γραφείου εργασίας κ.ο.κ, κοινώς ταλαιπωρία μεγάλη.

21 Μαρτίου 1960: Η μεγάλη μάχη για την διεκδίκηση δικαιωμάτων ξεκίνησε.

21 Μαρτίου 1960, η ημέρα που ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις για την διεκδίκηση ισότιμων δικαιωμάτων και για να σπάσει αυτό που χαρακτηρίζεται ως "Φυλετική διάκριση", μία μάστιγα που ψυχανάγκαζε τον κόσμο να τοποθετεί ταμπέλες αλλά και να διαχωρίζει τους ανθρώπους σύμφωνα με το χρώμα και όχι με την αγωγή της ψυχής. 

5.000 Φοιτητές ξεχύθηκαν στους δρόμους ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την διεκδίκηση ίσων δικαιωμάτων (τότε ίσχυε η νομοθεσία του Apartheid).  

 

Κατά την διάρκεια της διαδήλωσεις που είχε ως προορισμό, το αστυνομικό τμήμα του Sharpville , ο κόσμος επεκτείνονταν όλο και πιο πολύ με αποτέλεσμα να φτάσουν στους 19.000 ανθρώπους και τότε ξεκίνησε η μεγάλη πλημμύρα αίματος. Αστυνομικοί ξεκίνησαν αδιάκριτα και εν ψυχρώ να πυροβολούν μανιωδώς, τους άοπλους διαδηλωτές ακόμη και αν αυτοί υποχωρούσαν γοργά για να σωθούν.

Εϊναι χαρακτηριστικό ότι βρέθηκαν μόνο 30 σφαίρες σε κάθε τραύμα στο μπροστινό μέρος του σώματος, ενώ όχι λιγότερες από 155 στην πλάτη. Το χαρακτηριστικό της ημέρας αυτής ήταν ότι σε λιγότερο από 40 δευτερόλεπτα πέσανε πάνω από 700 πυροβολισμοί και το τραγικό αποτέλεσμα θυμάτων ήταν 69 Νεκροί ανάμεσα τους 10 γυναίκες και 8 παιδιά συν 180 τραυματίες εκ των οποίων 31 γυναίκες και 19 παιδιά.  

Εκείνη την μέρα η κοινή γνώμη, αντίκρισε κατάματα το αληθινό πρόσωπο του Apartheid και το πόσο μεγάλη τυραννία ήθελε να περάσει στο Sharpville και τότε ξεκίνησε η αρχή του τέλους για την προαναφερθέντα νομοθεσία, κάνοντας κήρυξη Embargo οι περισσότερες χώρες, με αποτέλεσμα η Νότια Αφρική να βρίσκεται σε μία διεθνή απομόνωση. Στην περίοδο της σφαγής πραγματοποιούνταν ανά ημέρα 1.000 δίκες και το 1966 έφτασαν τις 1.300,  το ίδιο έτος ο νόμος του Βιβλιαρίου ξεκίνησε να ισχύει και για τις γυναίκες

Το 1965 μέχρι και το 1966 της 30 Ιουνίου, φυλακίστηκαν πάνω από 500.000 Μαύροι Νοτιοαφρικανοί, με βάση τον νόμο υποχρεωτικής κατοχής βιβλιαρίου (το οποίο έδειχνε άδεια κατοχής,άδεια εργασίας και τα σχετικά έγραφα που αναφέρονται παραπάνω) όπου αρνήθηκαν η έλλειπε ένα από τα χαρτιά τους, σε περίπτωση που συνέβαινε κάτι τέτοιο η ποινή ήταν φυλάκιση έως και 12 μηνών.

Το ίδιο έτος,  ο ΟΗΕ καθόρισε την ημέρα αυτή ως παγκόσμια ημέρα κατά του Ρατσισμού, ως ένδειξη τιμής προς τους διαδηλωτές που αγωνίστηκαν με θάρρος για να διεκδικήσουν τα ίσα δικαιώματα και να πουν όχι στις φυλετικές διακρίσεις. Παρότι κράτησε όλο αυτό 30 χρόνια επιπλέον, έμεινε στην ιστορία ως η πιο ιστορική στιγμή για την διαμαρτυρία/διαδήλωση κατά των φυλετικών διακρίσεων που ήθελε να πράξει το Apartheid.

Σαφέστατα αυτό δεν ίσχυε μόνο στην Μαύρη Ήπειρο, ίσχυε και στην αντιμετώπιση που είχαν βιώσει στην ΗΠΑ, όπως και στην σκλαβία που την ζήσανε σκληρά, σημειωτέον μαζί την αποδοκιμασία των λευκών και την εκμετάλλευση των μαύρων δούλων πριν μπει στον Λευκο Οίκο ο πρώτος μαύρος πολιτικός , Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ (Παρότι όλο αυτό ξεκίνησε την 1η Δεκεμβρίου 1955 και πιο συγκεκριμένα το Μποϋκοτάζ των δημοσίων λεωφορείων στο Μοντγκόμερι).

Γενικότερα ας μην κάνουμε διακρίσεις και ας μην ασκούμε ρατσισμό απέναντι στο οτιδήποτε και αν είναι αυτό είτε φυλή είτε άνθρωπος με προβλήματα είτε οτιδήποτε γιατί αυτό που ζούμε, ένας πόλεμος είναι και όπως είπε και ο Dee Snider των Twisted Sister.

"Middle Fingers In The Air, Singing We Don't Fucking Care, When We Say So What?"

~ Φάνης Βιλαέτης ~